Colombijajajajaja! 

18 mei 2013 - Otavalo, Ecuador

Klik hier voor de foto's!

We weten het, ons verhaal houdt maar niet op en het ene land is nog mooier dan het andere.. Maar Colombia was toch wel een enorme verrassing! We hadden wel verhalen gehoord dat het mooi was enzo, maar dit moet je echt zelf ervaren.. Zoveel verschillende landschappen, super aardige mensen en een sfeer die we in Azië nog niet hebben gevonden.


Zuid Amerika, en Colombia in het bijzonder bevalt veel beter dan verwacht, het is net zo makkelijk reizen en net zo veilig als Azië, vooral Sarah was nog een beetje huiverig voordat we hier kwamen, maar niks blijkt minder waar. Het ergste wat we hebben meegemaakt was een man die we niet vertrouwden op straat toen we met een groep backpackers waren, we waren allemaal een beetje paniekerig maar hij bleek munten uit andere landen te sparen en stalkte ons voor dubbeltjes, haha!


We kwamen dus in Cartagena aan per boot en hadden vlak daarvoor een week Spaanse les geboekt waarbij we verbleven in een gastgezin. Dit was een super zet.. Spaans spreken is erg handig in Zuid Amerika, het is onwijs leuk om een nieuwe taal te leren en na zo veel vrijheid vonden wij Hollanders het best lekker om weer even een verplichting te hebben ;)


Het gastgezin was enorm aardig en al stuntelend met heel veel handen en voeten hebben we met hen onze eerste Spaanse zinnetjes gesproken. In hetzelfde gezin logeerde ook een Australisch stel James en Ingrid, zij hadden er al heel wat lessen opzitten en wij zagen dus wat het voor ons kon worden! 


Cartagena is een hele fijne stad om te verblijven, warm, aan zee, kleurrijk en vrolijk. 's Ochtends les en na de lunch rondwandelen in de schattige straatjes van de oude stad. We werden meteen goede vrienden met onze gast-broer-en -zus en hebben veel met ze opgetrokken. Één ervaring is het meeste bijgebleven.. Wij wilden naar het strand, de mooiste in omgeving is playa blanca en je kan hier op meerdere manieren komen. Allemaal bevatten ze toeristische aspecten behalve de optie om met een taxi naar de lokale markt te gaan, daar een speedboot te nemen die je naar het betreffende strand 40 minuten verderop brengt. Dat gingen wij vieren uiteraard proberen! 


We vonden een boot op de ranzige markt en zaten tussen de goederen te wachten op vertrek.. Het mannetje dat alles regelden wilden alvast de helft van het geld, was wat vreemd maar ok.. Mannetje verdwijnt en wij wachten een half uur, een uur.. Mensen komen en gaan en de boot naast ons wordt maar voller gepropt met mensen en zooi.. Mannetje komt terug, in een ander t- shirt! Hij negeert ons en is enthousiast zakken aan het sjouwen voor iemand anders.. Ok, heel vaag, toch maar even wachten nog? Wij zaten ons op te vreten maar James en Ingrid bleven kalm en relaxed, zij hadden al heel Colombia gezien en blijkbaar meer ervaring want na anderhalf uur ging de boot inderdaad weg en werden we netjes op playa SUPER blanca gedropt. 
Verschrikkelijk verbrand, lekker gegrild visje in buik (Sarah) en fijn zand in zwembroek verder moesten we natuurlijk ook weer terug. Geen boot wilde ons meenemen tot we op een Colombiaanse party boot stuitten.. Duurde wel wat langer dan de heenweg maar de muziek met (paal/mast) dansende Colombianen maakte alles goed :)
 

Afscheid genomen van onze gast ouders en verder gereisd langs de Caribische kust. We hadden geweldige verhalen gehoord over Tyrona national park en we hadden geen spijt van deze beslissing! Zie de foto's, dat geeft het toch beter weer dan woorden. Na strand en zee (incl. één van de betere duiken ooit) was het tijd voor wat verkoeling, en we vlogen naar Medellin, ze noemen haar de stad van de eeuwige lente. We konden kiezen.. 14 uur in een bus of 2 uur vliegen voor ongeveer dezelfde prijs :)
Op het vliegveld ontmoetten we een Colombiaans echtpaar. Carlos: manager in een supermarkt, leert Engels d.m.v een audio cursus en is erg nieuwsgierig naar westerse mensen. Angela: vrouw van Carlos, huismoeder, spreekt geen Engels en lacht vooral heel beleefd :) 
Carlos wilden alles van ons weten en viel daardoor van de ene verbazing in de andere, zo gingen onze gesprekken: 'dus jullie gaan naar Medellin, maar hebben jullie familie daar dan?' wij: eh.. Nee, we zijn gewoon op reis.. 'maar kennen jullie niemand daar?' wij: nee, we reizen zelf, met een boek, kijk dit is de lonely planet.. 'oh, maar waar slapen jullie dan?' wij: in een hostel.. 'wat is dat?' wij: een soort hotel, maar dan voor mensen die met een rugzak reizen, er is vaak een keuken waar je zelf kan koken en er zijn slaapzalen waardoor het goedkoper is.. 'oh ok, maar wat doen al die mensen daar dan?' wij: hetzelfde als wij, Colombia bezoeken, de stad bekijken, wil je foto's zien van waar we al geweest zijn? 'jah! (grote ogen bij iedere foto), mijn vrouw durft het niet te vragen maar hoe kunnen jullie dat betalen dan?' wij: we werken heel hard en ons geld is hier meer waard dan thuis.. 'ah dat snap ik wel, en wat voor geloof hebben jullie?' wij: ehm... Tja, we geloven niet in God.. ' ?? Maar denken jullie dat alles wat hier is zomaar is ontstaan?dat niet iemand dat gemaakt heeft?' wij: eh, ja, dat geloven wij.. 


Deels uit oprechte interesse en gastvrijheid, deels uit het feit dat ze het zielig vonden dat we niemand kenden (dat zeiden ze niet maar het was duidelijk, haha) wisselden we telefoonnummers uit. De dagen daarna hebben zij ons mee op pad genomen en Medellin van een kant laten zien die we nooit zelf hadden kunnen vinden.. Met de auto (ene keer vergezeld door zoonlief, andere keer door tante) namen ze ons mee om het uitzicht op de stad te laten zien bij nacht, speelden een Colombiaans spel bij hem thuis, we moesten alles proeven op straat en zijn zelfs de bergen in gereden om daar de lokale specialiteit te eten, arepa con queso (gefrituurd maisbrood met witte kaas) en warme chocomelk. Het was geweldig en we zullen Carlos en zijn familie nooit vergeten! 
Ook in Medellin bleven we een week omdat we hongerig werden naar beter Spaans spreken. De vrouw van de eigenaar van het hostel gaf privé lessen dus dat kwam prefect uit. Met handgeschreven lessen in ons zak en een iets grotere woordenschat gingen we weer verder. Oh, we liepen eerst nog James en Ingrid tegen het lijf en gingen samen uit eten en naar de bios :) dit was echt bijzonder want Colombia is een enorm land met maar heel weinig toeristen.


Van Medellin naar Salento, een idyllisch dorpje hoog in de bergen. 'S nachts koud, de beste koffie in de regio en een prachtige hike door valle de Cocora, heel freaking Colombia is één groot national park als je het ons vraagt, wat een natuur! 
Daarna in 8 uur met de bus naar Popayan, waar we in een hostel sliepen dat vastzat aan de kerk op het dorpsplein, briljant! Super gezellige sfeer en veel nieuwe vrienden gemaakt. We lieten onze grote tassen achter en bezochten de regio Tierradentro, 90 km vanaf de stad maar de weg is zo slecht (en eng) dat je er vijf uur over doet met de lokale bus om er te komen. Onze stelling, 'hoe meer moeite je ervoor doet hoe mooier het is' bleek wederom te kloppen, super bijzondere wandeling waar je graven bezoekt van inheemse indianen van 2000 tot 3000 jaar geleden, echter zijn deze pas 50 jaar geleden ontdekt en een groot deel van de uit steen gehouden figuren en graven zijn een mysterie, aldus een handjevol archeologen. We verbleven bij een lokale dorpeling die wat kamers verhuurden aan toeristen, wij en één andere Engelse jongen welgeteld :)


Na bijkomen van de terugrit per bus naar Popayan vertrokken we over de Panamiricana-weg richting de grens. Deze 8 uur in de bus waren zo voorbij, door de prachtige landschappen en uitzichten, één van de mooiste busritten. Nog even de meest bijzondere kerk bezoeken ooit (zie foto's) en lopend de grens over naar Ecuador.
We voelen ons nu heel raar wat betreft tijd.. We beginnen thuis echt te missen maar als we nadenken over alles wat al voorbij is vinden we dat ook maar niks! We zijn veel mensen tegen gekomen die voor onbepaalde tijd reizen of zweren bij eeuwig wereldreizen maken maar dat hebben wij niet zo, het is ook wel lekker om straks weer aan het werk te gaan.. We maken er dus nog maar het beste van de komende 9 weken en genieten iedere dag! :) klinkt zo cliché hé, maar toch werkt het wel zo, als je weet wat je mist waardeer je het meer..


Ons Spaans gaat al een stuk beter, een gesprek met de taxichauffeur en afdingen op de markt gaan ons nu redelijk makkelijk af, het volgen van lessen op verschillende plekken bevalt heel goed omdat je meerdere aspecten van de taal meekrijgt en toch lekker door kan reizen. Een week Spaans in Quito staat nu als eerste op de planning, we kunnen niet wachten :) 


Bedankt weer voor alle lieve reacties en berichten, we missen jullie allen! 


 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

9 Reacties

  1. Harm Cindy Seppe en Peike:
    19 mei 2013
    Wat een mooi verhaal weer! Colombia stond eigenlijk niet op 'ons lijstje' maar kennelijk onterecht! Bijzonder hoor en super dat jullie ook het land hebben kunnen zien vanuit de ogen van de lokale bevolking!

    Wij missen jullie ook. Onze jongens hebben het steeds vaker over "Ennin en Arah". Geniet nog maar lekker van de laatste 9 weken!

    KUS
  2. Sonja en Fred:
    19 mei 2013
    Hoi Erwin en Sarah,

    Gisterenavond via Skype natuurlijk al het een en ander gehoord, maar nu met het verhaal en de foto's erbij kunnen wij alleen nog maar zeggen GEWELDIG. En ja ook wij waren best wel een beetje bang voor Colombia met al z'n drugs verhalen!! Maar nu blijkt het dus toch een top bestemming te zijn. Ook al denken wij hier thuis wat een lange tijd zijn jullie weg, en wat missen wij jullie ontzettend is het toch fantastisch om te horen dat jullie zo genieten. Dus bij deze geniet de laatste 9 weken en tot op Skype.

    XXX Sonja en Fred.
  3. Diane:
    19 mei 2013
    Wauw, wat een prachtige verhalen weer. Ik geniet er elke keer weer van en van de geweldige foto's. Veel liefs, Diane
  4. Els:
    20 mei 2013
    Jongens , wat een foto's. De verhalen kende ik al , de omschrijvingen ook , maar dit is boven verwachting.
    sommige beelden herinneren me aan Mexico 35 jaar geleden ,alsof de tijd heeft stil gestaan.
    De palmen/koeienfoto is werkelijk subliem. geniet van de volgende ervaringen, wij genieten mee.
    knuffel els
  5. Lida:
    20 mei 2013
    Hoi Sarah en Erwin, wat weer een fantastische aflevering! Goed om te horen dat jullie steeds weer volop genieten, én dat jullie ook weer een beetje naar huis beginnen te verlangen. Binnenkort is het trouwens weer zover: lieve Sarah waar je ook zit, cálidas felicitaciones por su cumpleaños veintiocho! Claro con un montón de regalos y todos ellos deliciosos bocadillos! Gran gran besazo de su madrina, Lida e tio Adrianos



    ellicht balancerend op de evenaar tussen Equator en Peru
  6. Anita:
    21 mei 2013
    Super verhalen weer. Wat een ervaring!
    Cool hoor.
  7. Rob van dam:
    22 mei 2013
    Jullie blijven het naar de zin hebben, he.
    ziet er weer fantastisch uit
    gr Rob
  8. Mieke en Bert:
    25 mei 2013
    Wat een prachtig verhaal weer. Het blijft natuurlijk altijd spannend wat je ook doet en zeker toen jullie die man al betaald hadden voor die boottocht naar dat strand. Ik dacht even weg geld en geen boottocht. Maar gelukkig toch nog goed gekomen. Heel bijzonder hoor om jullie verhalen te lezen. Heel stiekem lijkt het net of ik er bij ben. :-)
    Nog heel veel plezier en kijk uit naar jullie volgend verhaal en de prachtige, bijzondere foto's.
  9. Tante ingrid:
    25 mei 2013
    Lieve Sarah,
    Van harte gefeliciteerd! Fijne verjaardag toegewenst.
    Lievegroet van Ingrid en Toon.